قبل از مهاجرت اقوام آریایی به ایران،
صفحات شمالی ایران یعنی نواحی جنوب دریای مازندران، مسکن اقوامی مانند
کادوسیان، آماردها، کاسپیان و تپوری ها و ... بود. استرابن که در40ق. م
تا40 میلادی می زیست اقوام گلامی، کادوس، ماردی و بعضی قبایل گرگانی را
ساکنان نواحی شمال کوه پراخواتراس (البرز) دانسته است.
در گذر زمان اعراب کادوسیان را طیلسان خواندند. بعدها این نام نیز تغییر یافت و امروزه آنها را تالش یا تالشان می نامند.
در اوستا بارها از ناحیه گیلان به عنوان
"ورن" یا ورن چهارگوش" نام برده شده است. در فرگرد اول، وندیداد گیلان را
محل تولد فریدون دانسته و آمده است: "چهار دهمین کشوری که من (اهورا)
بیافریدم ورن چهارم گوشه باشد در آنجایی که فریدون کشنده اژی دهاک تولد
یافت".
تاریخ گیلان با تکیه بر پاره ای اشاره ها و کاوش های باستان شناختی به دورة
پیش از آخرین یخبندان (بین 50 تا 150 هزار سال پیش) میرسد. با مهاجرت
آریایی ها و دیگر اقوام به این سرزمین، از آمیزش مهاجران و ساکنان بومی
منطقه، قوم های جدیدی پدید آمـدند که در این میان دو قوم گیل و دیلم اکثریت
داشتند. از همان آغاز، فرمانروایان این قوم ازآزادی کامل برخوردار بوده
اند و هیچ گاه در برابر بیگانگان و یا در مقابل حکمان دیگر، تسلیم نشده اند
و حتی به اطاعت دولت ماد در نیامدهاند.
![]() |
![]() |
![]() |